Intake nieuwe straatkinderen…

Vandaag begon de dag voor mij op kantoor. Ik wilde nog een transcript (interview) uitwerken en dus ben ik in de ochtend op kantoor gebleven. Chantal en Renée zijn meegegaan naar de stad om o.a. een televisie te kopen voor het meisjesverblijf en naar de bank gegaan voor het sponsorgeld te pinnen. Ondertussen had de Social welfare in Kitwé Dalley gebeld om te laten weten dat ze drie ‘nieuwe’ straatkinderen hadden gevonden. Bij de Social welfare heeft Dalley met de drie jongens gepraat en gevraagd of ze mee wilden gaan naar het jongens verblijf. Één van de jongens is waarschijnlijk doof want kon alleen met een beetje gebarentaal communiceren. FSC kreeg van de Social welfare toestemming om te kinderen mee te nemen naar kantoor. Op kantoor heeft Dalley proberen te achterhalen hoe oud de kinderen zijn, waar ze vandaan komen en wie hun ouders zijn. Op kantoor zijn twee kinderen gewassen omdat ze aangaven naar het jongensverblijf te willen gaan. Ze kregen ook wat kleding om aan te trekken.
Het plan was om eerst naar het meidenverblijf te gaan om ook de nieuwe televisie te installeren. De jongens gingen met ons mee, maar het dove jongetje probeerde al op het meidenverblijf te ontsnappen. Hij gaf duidelijk met gebaren aan dat hij weer terug naar huis wilde gaan.

Op het meidenverblijf hebben we eerst een medewerkster (social worker) geïnterviewd. Zij vertelde heel duidelijk over het ontstaan, de regels en activiteiten van het meidenverblijf. Daarna hebben we een rondleiding gekregen over het terrein. Het verblijf van de meiden is het huis wat Christropher en (één van de oprichters van FSC) als eerste heeft gekocht van het geld dat hij bij elkaar heeft verzameld met de mensen om zich heen. Het terrein heeft o.a. een grote tuin, waar de meiden leren hoe ze groente en fruit verbouwen, een hok met konijnen en drie grote schuren voor kippen te houden.

Na de rondleiding zijn we samen met de drie jongens naar het jongensverblijf gegaan. Chantal probeerde door te tekenen en gebaren te maken nog aan meer informatie te komen over het dove jongetje. Hij gaf duidelijk aan dat hij toch graag weer naar huis wilde gaan. Oliver heeft bij de andere twee jongens de intake gedaan en Renée en ik zijn erbij gebleven om te kijken hoe dit in z’n werk gaat. De jongens kregen ieder een eigen dossier waar o.a. de toestemmingsverklaring van de Social welfare in kwam en een beschrijving van hoe ze de jongens hebben aangetroffen. Daarnaast werd er in een apart schrift hun naam en adres geschreven. Na de intake werden de jongens allebei gemillimeterd om luizen in het haar te voorkomen. Ook kregen de jongens de mogelijkheid om zich te wassen en nieuwe kleding aan te trekken. Helaas is er bij het jongensverblijf te weinig kleding waardoor de jongens vaak te grote shirts/broeken dragen. Op de markt kun je kleding kopen voor een hele lage prijs, dus van het sponsorgeld willen we ook nog wat jongenskleding aanschaffen.

Shalenipo! (Goodbye!)