Vertrek & aankomst 17/18-2-2014

Maandag 17 februari was het dan zover, onze reis naar Zambia! Het was wat betreft de voorbereiding alleen al een hele kunst om me aan de max. kilo’s te houden. Gelukkig kwamen de verzamelde reisflesjes erg goed van pas. In de avond hadden we om 17u. afgesproken in Düsseldorf op het vliegveld, om daar op ons gemak nog even wat te drinken en afscheid te nemen. Op een gegeven moment was het dan zover dat we echt door de douane moesten. Ondanks dat ik van tevoren geen spanning of zenuwen had vond ik het op het laatste moment toch best wel raar om afscheid te nemen van pap, mam, oom John en tante Roos. Samen met de familie van Chantal, Renée en studiegenootje Iris leek het wel een hele fanclub wat als aapjes voor het raam stonden te kijken hoe wij door de douane gingen. Zo konden zij ook zien dat Chantal grondig werd gefouilleerd en ik een schaar in de handbagage had zitten. Lekker slim, maar dat kwam omdat ik nog spullen moest overladen van mijn koffer naar mijn handbagage door het gewicht.
Voor Renée en ik was het de eerste keer dat we met een vliegtuig een lange vlucht zouden maken, dus wij keken onze ogen uit. Zo kwamen dus de opmerkingen dat we dachten dat de plekken in de businessclass onze plaatsen zouden zijn en Renée dacht dat ik een film aan het kijken was, maar dit bleek de voorcamera van het vliegtuig te zijn. Niet lang in de lucht te zijn kwam ineens de stewardess naar ons toe met de vraag: “ Do you need any help girls?’’ Wij keken haar stomverbaasd aan, maar het bleek dus dat ik persongeluk op het ‘’emergency” knopje had gedrukt. Tijdens deze vlucht heb ik ook even doodsangsten uitgestaan door een enorme ‘vrije val’ door turbulentie.

Na 6u. naar Dubai te hebben gevlogen kwamen we vroeg in de morgen hartstikke brak op het vliegveld aan. Hier moesten we even wachten om de volgende vlucht naar Lusaka(Zambia) te nemen. Gelukkig hebben we tijdens deze vlucht redelijk goed kunnen slapen. Eenmaal voet op Zambiaanse grond kwam ons een enorme warmtegolf tegemoet. Nu nog de laatste vlucht met een klein vliegtuigje naar Ndola. Dit vond ik best wel spannend aangezien hier niet zo’n positieve verhalen over rondgaan. Gelukkig verliep dit allemaal prima en kwamen we veilig aan. Het vliegveld van Ndola is trouwens net een garagebox waarbij de koffers gewoon onder een afdakje worden gezet. De zon en warmte die we in Lusaka hadden ging in Ndola gelijk over in flinke plensbuien.
In het vliegtuig hadden we een man (Willem) leren kennen die afkomstig is van Zuid-Afrika, maar nu woonachtig is in Zwitserland. Het was de bedoeling dat wij bij aankomst opgehaald zouden worden door iemand van de lodge waar wij onze eerste overnachting zouden doorbrengen. Na 15min. In de regen te hebben gewacht besloten wij toch maar om ons door Willem naar de lodge te brengen.